الگوریتم پنگوئن (Google Penguin) یکی از قدیمی‌ترین الگوریتم‌ های گوگل است. این الگوریتم پس از پاندا و در سال ۲۰۱۲ رونمایی شد تا با محتواهای اسپم و لینک‌سازی‌های غیر طبیعی مقابله کند. الگوریتم پنگوئن گوگل به‌صورت خودکار می‌توانست لینک‌های ورودی به صفحات یک وب‌سایت را بررسی کرده و با شناسایی لینک‌های بی‌ارزش و اسپم، رتبه‌ی این صفحات را کاهش دهد. هدف گوگل از الگوریتم پنگوئن مقابل با روش‌های سئوی کلاه‌سیاه بود. بسیاری از صفحات وب تا قبل از این الگوریتم به‌واسطه‌ی عضویت در مزارع لینک یا ساخت شبکه‌های لینک‌سازی PBN توانسته بودند در گوگل رتبه‌های خوبی دریافت کنند. گوگل برای اینکه

الگوریتم ونیز گوگل در سال ۲۰۱۲ رونمایی شد. هدف اصلی این الگوریتم توجه به سئوی محلی و در نظر گرفتن موقعیت جغرافیایی کاربر هنگام نمایش نتایج جستجو بود. به کمک این الگوریتم گوگل سعی کرد تا بدون اینکه نیاز باشد از کلیدواژه‌های لوکیشن‌محور استفاده کند، نتایجی را به او نشان دهد که مرتبط با موقعیت جغرافیایی‌اش بود. این الگوریتم باعث شد تا کسب‌وکارها و فروشگاه‌های کوچک هم شانس دیده شدن در صفحه‌ی نتایج را پیدا کنند و بتوانند در کلمات کلیدی عمومی رتبه بگیرند. از طرف دیگر کاربران هم با اتکا به نتایج محلی، راحت‌تر و سریع‌تر می‌توانستند به خواسته‌هایشان برسند.

الگوریتم تازگی محتوا گوگل یکی از سیگنال‌های رتبه‌بندی گوگل است. گوگل  برای جستجوهایی که به‌روز بودن نتایج اهمیت زیادی دارد، از این الگوریتم کمک می‌گیرد. برای مثال وقتی کاربر عبارت «بهترین گوشی‌های زیر ۲۰ میلیون» را جستجو می‌کند، دنبال به‌روزترین نتایج است؛ درنتیجه گوگل صفحاتی که اخیراً آپدیت شده‌ یا منتشر شده‌اند را بالاتر می‌آورد تا کاربر راحت‌تر به خواسته‌اش برسد. خیلی از وب‌مسترها یا سئوکارها فکر می‌کنند الگوریتم Freshness صرفاً به محتواهایی که زود به زود آپدیت می‌شوند توجه می‌کند و آن‌ها را در صفحه نتایج بالاتر می‌آورد؛ اما برخی از محتواها اساساً نیازی به آپدیت بودن ندارند. برای مثال

الگوریتم پاندای گوگل با هدف مقابله با سایت‌های بی‌کیفیت و محتوای تکراری توسعه پیدا کرد. پس از اینکه گوگل سرعت ایندکس شدن صفحات را بالا برد، کم‌کم سروکله‌ی مزارع محتوا پیدا شد. این مزارع با انتشار انبوه محتوا (حتی تا ۷۰۰ محتوا در روز) کل فضای وب را پر کرده بودند و با لینک‌سازی‌های اسپم در نتایج گوگل هم به‌راحتی رتبه می‌گرفتند. کار به جایی رسید که روزنامه‌ی Business Insider با تیتر «گوگل تبدیل به یک ویرانه شده!» به این مسئله واکنش نشان داد. پس از آن بود که مدیران گوگل به فکر پایه‌گذاری panda algorithm افتادند تا با سایت‌های بی‌کیفیت

تا قبل از اینکه از الگوریتم کافئین گوگل رونمایی شود، سرعت ایندکس صفحات وب بسیار کند بود؛ تا جایی که ایندکس برخی از سایت‌ها با فاصله‌ی چند هفته یا چند ماه یک‌بار انجام می‌شد. این مسئله هم برای کاربران و هم وب‌سایت‌ها مشکل‌ساز بود. چون مثلاً اگر امروز اتفاقی رخ داده و منابع خبری آن را پوشش می‌دادند، ممکن بود تا چند روز یا چند هفته کاربران نتوانند از طریق گوگل به این منابع دسترسی داشته باشند. گوگل در سال ۲۰۱۰ با انتشار پستی اعلام کرد که زین‌پس برای ایندکس صفحات وب از الگوریتم کافئین گوگل استفاده می‌کند. این الگوریتم صفحات

گوگل برای شناسایی صفحات معتبر در موضوعات خاص، از الگوریتم هیلتاپ (Hilltop algorithm) استفاده می‌کند. این الگوریتم بر پایه شناسایی صفحات متخصص (Expert Documents) کار می‌کند. منظور از صفحات متخصص، صفحات مرجع دانشگاهی یا دایرکتوری هستند. این سایت‌ها وقتی روی موضوعی مانور می‌دهند، ممکن است به سایت‌ها و صفحات دیگری هم لینک بدهند. گوگل برای این لینک‌ها اعتبار بالایی قائل است و اگر انکرتکست و موضوع سایت لینک شده مرتبط باشند، این صفحات را به‌عنوان صفحات معتبر (Authority Pages) شناسایی می‌کند و رتبه‌ی آن‌ها را بالاتر می‌برد. در ادامه بیشتر درباره‌ی الگوریتم هیلتاپ گوگل صحبت می‌کنیم. الگوریتم هیلتاپ گوگل چیست؟ الگوریتم

طبق گزارش‌های ارائه شده در هر دقیقه حدود ۳۸۰ سایت جدید در دنیا ساخته می‌شود. به عبارتی در هر ۲۴ ساعت بیشتر از ۵۴۷ هزار وب‌سایت؛ اما بسیاری از این سایت‌ها به هیچ سرانجامی نمی‌رسند و در کمتر از یکی دو ماه به فراموشی سپرده می‌شوند. گوگل برای اینکه سایت‌های تازه‌تاسیس را فیلتر کرده و کار ایندکس و رتبه‌بندی کردن صفحات را راحت‌تر و مطمئن‌تر انجام دهد، از الگوریتم سندباکس استفاده می‌کند. الگوریتم سندباکس گوگل سایت‌های جدید را از سایت‌های قدیمی جداسازی می‌کند تا به‌مرور زمان تکلیف آن‌ها مشخص‌تر شود. اگر سئوکار هستید، لازم است با این الگوریتم گوگل آشنا باشید؛

الگوریتم رقص گوگل (Google Dance) اصطلاحی است که سئوکارها برای توصیف نوسانات موقت در رتبه‌بندی صفحات نتایج جستجوی گوگل از آن استفاده می‌کنند. این وضعیت معمولاً برای صفحات و وب‌سایت‌های جدید رخ می‌دهد. وقتی مقاله‌ی جدیدی منتشر می‌کنید، این مقاله هنوز جایگاه مشخصی در صفحه نتایج ندارد. گوگل برای اینکه رتبه‌بندی این مقاله را مشخص کند، ممکن است آن را در صفحه‌ی اول نتایج قرار دهد تا نحوه‌ی تعامل کاربران با آن را بسنجد. اگر کاربران سیگنال مفید بودن را برای این مقاله صادر کنند، شانس بیشتری برای کسب رتبه‌های بهتر خواهید داشت. البته گوگل دنس فقط برای سایت‌های جدید نیست.

گوگل برای رتبه‌بندی صفحات وب از الگوریتم‌های متعددی استفاده می‌کند. هرکدام از این الگوریتم‌ها معمولاً یک یا چند شاخص خاص را بررسی می‌کنند. برای مثال پیج رنک یکی از مهم‌ترین الگوریتم‌های گوگل است که بیشتر روی بک‌لینک‌های کسب شده تمرکز دارد. هدف الگوریتم پیج رنک گوگل این است که کاربران با هر جستجو بتوانند از بین انبوه صفحات، مرتبط‌ترین و ارزشمندترین صفحات را پیدا کنند. سیستم ارزش‌گذاری این الگوریتم بر مبنای بک‌لینک‌های کسب شده است. هرچقدر تعداد بک‌لینک‌های کسب‌شده‌ی یک صفحه بیشتر و کیفیت آن‌ها بهتر باشد، این صفحه امتیاز و اعتبار بیشتری دریافت می‌کند. در نتیجه شانس بالاتری هم برای

برای موفقیت در سئوی سایت لازم است با الگوریتم‌های گوگل آشنایی داشته باشید. گوگل بزرگ‌ترین موتور جستجوی دنیاست. به همین دلیل سئوکارها همواره به دنبال بهینه‌سازی کردن سایت متناسب با الگوریتم‌های گوگل هستند. به نحوی که سایتشان برای این موتور جستجو قابل فهم باشد. منظور از الگوریتم، مجموعه‌ای از دستورالعمل‌ها است که صفحات وب را خوانده، سپس ارزش‌گذاری و رتبه‌بندی می‌کند. گوگل از زمان شروع به کارش تا همین الان الگوریتم‌های متعددی را برای این کار رونمایی کرده است. برای اینکه روی سئوی سایت مسلط‌تر باشید، بد نیست که با تمامی این الگوریتم‌ها حداقل تا حدودی آشنا باشید. در ادامه به