الگوریتم ونیز گوگل، انقلابی در نمایش نتایج جستجو محلی

الگوریتم ونیز گوگل در سال ۲۰۱۲ رونمایی شد. هدف اصلی این الگوریتم توجه به سئوی محلی و در نظر گرفتن موقعیت جغرافیایی کاربر هنگام نمایش نتایج جستجو بود. به کمک این الگوریتم گوگل سعی کرد تا بدون اینکه نیاز باشد از کلیدواژه‌های لوکیشن‌محور استفاده کند، نتایجی را به او نشان دهد که مرتبط با موقعیت جغرافیایی‌اش بود.

این الگوریتم باعث شد تا کسب‌وکارها و فروشگاه‌های کوچک هم شانس دیده شدن در صفحه‌ی نتایج را پیدا کنند و بتوانند در کلمات کلیدی عمومی رتبه بگیرند. از طرف دیگر کاربران هم با اتکا به نتایج محلی، راحت‌تر و سریع‌تر می‌توانستند به خواسته‌هایشان برسند. به طور کلی الگوریتم Venice شروع کار گوگل روی نتایج محلی بود و الگوریتم‌هایی مثل کبوتر و موش کور بر پایه‌ی این الگوریتم شکل گرفتند. در ادامه بیشتر درباره‌ی الگوریتم ونیز و نقش آن در سئوی محلی صحبت می‌کنیم.

الگوریتم ونیز گوگل چیست و چه کار می‌کند؟

تا قبل از اینکه گوگل از الگوریتم ونیز رونمایی کند، کاربران می‌توانستند از بخش Google Place استفاده کنند تا به جستجوهای محلی دسترسی داشته باشند. کسب‌وکارها نیز می‌توانستند اطلاعات خودشان را در گوگل ثبت و مدیریت کنند. اما این اطلاعات بیشتر در بخش مجزای Local Pack گوگل در دسترس بودند و در صفحه‌ نتایج گوگل کمتر دیده می‌شدند.

گوگل برای اینکه نتایج جستجو را برای کاربران خود بهینه‌تر کند، در سال ۲۰۱۲ سراغ الگوریتم ونیز رفت. این الگوریتم باعث شد تا نتایج محلی بیشتر مورد توجه قرار بگیرند. برای مثال اگر کاربری در تهران عبارت «رستوران» را جستجو می‌کرد، به‌واسطه‌ی این الگوریتم می‌توانست در همان ۱۰ نتیجه‌ی اول گوگل مشخصات و آدرس چند رستوران نزدیک خودش را پیدا کند.

نکته‌ی مهم در مثال بالا اینجاست که نیازی نبود کاربر از کلیدواژه‌های لوکیشن‌محور در جستجوهای خود استفاده کند؛ در واقع این الگوریتم‌های گوگل بود که براساس IP، لوکیشن و سابقه‌ی جستجو متوجه می‌شد نشان دادن چنین اطلاعاتی به کاربر می‌تواند برایش مفید باشد.

نکته‌ی بعدی اینکه ونیز درها را به روی مشاغل و برندهای کوچک‌تر هم باز کرد. وب‌سایت‌ها و کسب‌وکارهای کوچک قبلاً توانایی رقابت با برندهای بزرگ را نداشتند. برندهای بزرگ با صرف بودجه‌های بازاریابی و کمپین‌های سئویی کلان توانسته بودند کلمات کلیدی باارزش را به انحصار خودشان درآورند؛ اما الگوریتم Venice گوگل به کسب‌وکارهای کوچک فرصت می‌داد تا در نتایج محلی بیشتر دیده شوند؛ چون راحت‌تر و سریع‌تر می‌توانستند نیاز کاربران را برطرف کنند. درست همان چیزی که همیشه مدنظر گوگل بوده است.

آشنایی با تاریخچه الگوریتم ونیز  گوگل

گوگل برای اولین بار در ۲۷ فوریه ۲۰۱۲ در پستی که داخل وبلاگ Inside Search منتشر شد، به الگوریتم ونیز هم اشاره کرد. این پست درباره‌ی ۴۰ تغییر جدید در الگوریتم‌ هسته‌ی گوگل بود. متن زیر توضیحی است که درباره‌ی ونیز و عملکرد آن ارائه شده است:

“Improvements to ranking for local search results. [launch codename “Venice”] This improvement improves the triggering of Local Universal results by relying more on the ranking of our main search results as a signal”

«بهبود رتبه‌بندی برای نتایج جستجوهای محلی (نام رمز راه‌اندازی «ونیز»): این به‌روزرسانی با تاکید بیشتر روی رتبه‌بندی صفحه‌ی اصلی نتایج به‌عنوان یک سیگنال، باعث بهبود نتایج محلی (Local Universal) می‌شود.»

طبق توضیحات بالا و پست فوق، می‌توان فهمید که گوگل طی سال‌های اخیر متوجه شده که کاربران در جستجوهای خود به نتایج محلی توجه بیشتری نشان می‌دهند؛ خصوصاً اگر این جستجوها با هدف دسترسی به خدمات یا محصولات خاصی باشد. مثلاً وقتی عبارت «شرکت طراحی سایت» را جستجو می‌کنند، ترجیح می‌دهند اول شرکت‌های طراحی سایتی را ببینند که در نزدیکی محل زندگی آن‌هاست.

این الگوریتم نقطه شروع توجه گوگل به نتایج محلی بود؛ اما نتوانست گوگل را به اهدافی که دنبالش بود برساند. پس از انتشار الگوریتم ونیز، سئوکارهای کلاه سیاه خیلی زود متوجه ضعف این الگوریتم شدند. توجه ویژه‌ی گوگل به نتایج محلی باعث شد تا سئو کارها سراغ تکنیک‌هایی بروند تا از این نقطه ضعف بیشترین استفاده را ببرند؛ برای مثال پر کردن صفحات مهم با اسم شهرهای مختلف یکی از این تکنیک‌ها بود.

نتیجه‌ی این سوءاستفاده‌ها باعث شد تا گوگل سراغ جایگزین‌های بهتری برود و پس از ونیز از الگوریتم‌های کبوتر (Pigeon) و موش کور (Possum) هم رونمایی کند. در مقاله‌ی «معرفی الگوریتم‌های گوگل» به بررسی تمامی الگوریتم‌های جستجوهای محلی گوگل پرداخته‌ایم.

چرا گوگل الگوریتم ونیز را معرفی کرد؟

هدف همیشگی گوگل در ارائه‌ی الگوریتم‌های متعدد کمک به کاربران برای رسیدن به نتایج دلخواهشان است. هدف الگوریتم ونیز گوگل هم چیز متفاوتی نیست. گوگل ونیز را معرفی کرد تا توجه‌ بیشتری نسبت به نتایج محلی نشان دهد و بتواند نیاز کاربران را راحت‌تر و سریع‌تر برطرف کند.

تا پیش از رونمایی از ونیز، گوگل متوجه شده بود که برخی از کاربران وقتی به دنبال نتایج محلی هستند، از کلیدواژه‌هایی مثل «نزدیک شهر من»، «نزدیک تهران»، «در اصفهان» و… استفاده می‌کنند. درحالی‌که دسته‌ی زیادی از کاربران خیلی با نحوه‌ی جستجوهای لوکیشن‌محور آشنا نیستند؛ اما ترجیح‌شان این است که وقتی به دنبال خدمات یا محصولی هستند، ابتدا نتایج مرتبط با موقعیت جغرافیایی خودشان را ببینند. الگوریتم ونیز به گوگل این امکان را می‌داد که با کمک گوگل مپ، IP کاربران و GPS موقعیت مکانی کاربران را شناسایی کرده و از آن به‌عنوان یک فاکتور رتبه‌بندی صفحه‌ی نتایج استفاده کند. به نحوی که کاربران در همان ۱۰ لینک اول بتوانند به نتایج محلی هم دسترسی داشته باشند.

در حقیقت هدف گوگل از الگوریتم Venice ادغام جستجوهای عمومی و محلی بود. ونیز به گوگل اجازه داد تا نتایج عمومی را اصطلاحاً لوکالایز یا محلی‌تر کند؛ به شکلی که حتی اگر کاربر از کلیدواژه‌های لوکیشن‌محور استفاده نکرد، بازهم نتایجی را ببیند که مرتبط با موقعیت جغرافیایی خودش است.

نحوه عملکرد الگوریتم ونیز چگونه است؟

احتمالاً برایتان سوال است که گوگل چطور این کار را انجام می‌دهد. به طور کلی الگوریتم ونیز گوگل با ترکیب اطلاعات مکانی کاربر و سیگنال‌های استاندارد هسته‌ی اصلی نتایج جستجو را لوکالایز (محلی‌تر) می‌کند. اگر بخواهیم مراحل عملکرد این الگوریتم را شرح دهیم، باید به مراحل زیر اشاره کنیم:

• شناسایی لوکیشن کاربر: در قدم اول گوگل باید موقعیت جغرافیایی کاربران را شناسایی می‌کرد. این کار معمولاً توسط IP آدرس کاربران یا تنظیمات قبلی کاربران شدنی است. در حال حاضر گوگل به‌صورت خودکار لوکیشن کاربران را تشخیص می‌دهد؛ اما در گذشته می‌توانستید خودتان به‌صورت دستی شهر محل زندگی‌تان را در تنظیمات جستجو تعیین کنید.
• شناسایی کوئری‌های محلی: مهم‌ترین کاری که الگوریتم ونیز می‌کرد، شناسایی جستجوهایی بود که دارای منظور محلی بودند. برای مثال کاربری که عبارت «رستوران ایرانی» را گوگل می‌کند، احتمالاً به دنبال رستوران‌هایی است که غذای ایرانی می‌پزند و در نزدیکی موقعیت جغرافیایی او قرار دارند؛ اما وقتی کاربر از کلیدواژه‌های لوکیشن‌محور استفاده نمی‌کند، این الگوریتم‌های گوگل هستند که باید کوئری‌های محلی را شناسایی کنند. درست کاری که ونیز انجام می‌داد.
• افزودن نتایج محلی: اگر گوگل متوجه می‌شد که عبارت جستجو شده توسط کاربر نیاز به محلی‌تر شدن دارد، نتایج محلی مرتبط را با نتایج عمومی ادغام کرده و سپس رتبه‌بندی صفحات را متناسب با لوکیشن کاربر انجام می‌داد. به عبارت دیگر، در چنین جستجوهایی اطلاعات محلی مثل نقشه‌ها و فهرست‌های محلی را با نتایج اصلی ادغام می‌کرد.

این کلیت کاری است که الگوریتم ونیز انجام می‌داد. البته این الگوریتم بر عوامل اصلی رتبه‌بندی صفحات مثل کیفیت محتوا، ساختار سایت، لینک‌سازی خارجی و… نیز تکیه می‌کند. به بیان دیگر حتی در جستجوهای محلی هم نکات دیگر سئویی اهمیت زیادی دارند. پس اگر می‌خواهید در جستجوهای محلی رتبه بگیرید، همچنان باید با اصول سئوی سایت آشنا باشید.

تاثیر الگوریتم ونیز در سئو محلی چه بود؟

تا اینجا درباره‌ی اینکه الگوریتم Venice گوگل چه بود و چطور عمل می‌کرد صحبت کردیم؛ اما اینکه درنهایت ونیز چقدر توانست روی نتایج گوگل تاثیر بگذارد، یک بحث دیگر است. به گفته‌ی کارشناسان سئو، الگوریتم ونیز توانست اتفاق‌های مهمی را در بحث سئوی محلی رقم بزند. در واقع ونیز نقطه شروع گوگل برای توجه ویژه‌تر به نتایج محلی بود.

تا قبل از این الگوریتم، نتایج عمومی بیشتر مورد توجه قرار می‌گرفت. درنتیجه وب‌سایت‌هایی که مشهور تر بودند و می‌توانستند بیشتر برای سئوی سایت هزینه کنند، شانس بالاتری هم برای کسب رتبه روی کلمات کلیدی مهم و باارزش داشتند؛ اما این مسئله خیلی از کاربران را به دردسر می‌انداخت. برای مثال کاربری که در مشهد به دنبال «رستوران ایرانی» بود، نیازی نداشت فهرست رستوران‌های ایرانی تهران را ببیند؛ یا اینکه ویکی‌پدیا درباره‌ی رستوران‌های ایرانی چه گفته، مشکل گرسنگی او را حل نمی‌کرد. اینجا بود که الگوریتم ونیز گوگل تاثیرش را نشان می‌داد. چون با درنظر گرفتن موقعیت جغرافیایی کاربر، نتایج محلی را با نتایج عمومی ترکیب کرده و در نهایت چیزی را به کاربر نشان می‌داد که دقیقاً به آن‌ها نیاز داشت.

نکته‌ی بعدی اینکه تا قبل از این الگوریتم، فقط کسب‌وکارها و فروشگاه‌هایی سراغ راه‌اندازی وب می‌رفتند که می‌خواستند به‌صورت حرفه‌ای در این حوزه فعالیت کنند؛ اما پس از این الگوریتم، ساخت میکروسایت‌ها و صفحات لندینگ محلی بیشتر شد. اگر مثلاً یک شرکت باربری در اصفهان می‌خواست از گوگل هم مشتری جذب کند، نیاز نبود یک سایت حرفه‌ای راه‌ بیندازد.

در این حالت صرفاً طراحی یک میکروسایت و مانور دادن روی بهینه‌سازی محتوا با ترکیب “لوکیشن + کلمه کلیدی هدف” کسب‌وکارهای کوچک را به خواسته‌هایشان می‌رساند. در همین مثال بالا، مانور روی صفحاتی با کلمات کلیدی بهترین باربری در اصفهان، حمل بار در اصفهان و… می‌توانست این شرکت باربری را به هدفش برساند.

این ویژگی برای کسب‌وکارهایی که در شهرهای مختلف فعال بودند هم کاربرد زیادی داشت. این کسب‌وکارها می‌توانستند برای هر شهر صفحه‌ی جداگانه‌ای بسازند و روی آن مانور دهند.

نکته‌ی جذاب بعدی هم اینکه ونیز باعث شد تا کمپین‌های سئویی و تبلیغاتی هم تحت تاثیر قرار بگیرند و در آن‌ها مسئله‌ی مشخص کردن دقیق لوکیشن اهمیت بیشتری پیدا کند. کسب‌وکارها برای دسترسی به هر بازار هدف، باید استراتژی سئوی مخصوص را پیاده‌سازی می‌کردند تا بتوانند بیشترین ورودی را از گوگل دریافت کنند.

آیا ونیز تنها الگوریتم سئوی محلی گوگل است؟

ونیز نخستین قدم و جدی‌ترین قدم گوگل برای رفتن به سراغ نتایج محلی بود؛ اما چون پس از یک مدتی سئوکارهای کلاه سیاه به سراغ سو‌ء‌استفاده از این الگوریتم رفتند، گوگل برای مقابله با آن‌ها از الگوریتم‌های دیگری از جمله کبوتر، موش کور و شاهین هم رونمایی کرد.

۱.معرفی الگوریتم کبوتر

الگوریتم کبوتر در سال ۲۰۱۴ رونمایی شد. این الگوریتم باعث شد تا رتبه‌بندی نتایج محلی بیشتر از قبل به فاکتورهای اصلی سئو و قواعد کلی گوگل گره بخورد. براساس این الگوریتم مواردی مثل کیفیت محتوا، استراتژی‌های سئویی، لینک‌های کسب شده و… اهمیت بیشتری پیدا کردند و روی سئوی محلی نیز تاثیرشان را نشان دادند. درواقع پس از الگوریتم کبوتر صرفاً اینکه یک وب‌سایت یا صفحه‌ی محلی می‌داشتید، حائز اهمیت نبود. بلکه باید برای داشتن یک وب‌سایت پویا و باکیفیت هم تلاش می‌کردید.

۲.معرفی الگوریتم موش کور

الگوریتم موش کور در سال ۲۰۱۶ رونمایی شد و تاثیر زیادی روی جستجوهای محلی گذاشت. هدف گوگل از الگوریتم موش کور این بود که تنوع، دقت و موقعیت مکانی را بیشتر مورد توجه قرار دهد. این الگوریتم به گوگل اجازه می‌داد تا موقعیت جغرافیایی کاربران را دقیق‌تر شناسایی کند و نتایج بهتری را در اختیارش قرار دهد. همچنین از نمایش اطلاعات تکراری یا مشابه در جستجوها جلوگیری می‌کرد.

۳.معرفی الگوریتم شاهین

الگوریتم شاهین یک سال پس از موش کور منتشر شد و به‌نوعی یک آپدیت مهم برای همین الگوریتم بود. در الگوریتم موش کور اگر دو یا چند کسب‌وکار مشابه در نزدیکی هم (برای مثال در یک پاساژ) قرار داشتند، ممکن بود گوگل به دلیل مشابهت گوگل یکی از آن‌ها را از نتایج محلی حذف کند. اگرچه هدف گوگل جلوگیری از نتایج تکراری بود؛ اما می‌توانست به کسب‌وکارهای واقعی ضرر بزند. به همین خاطر الگوریتم شاهین در سال ۲۰۱۷ منتشر شد تا جلوی چنین اتفاق‌هایی را بگیرد.

به این شکل فقط کسب‌وکارهایی توسط الگوریتم گوگل فیلتر می‌شدند که خیلی شبیه و تکراری بودند؛ اما اگر دو کسب‌وکار مشابه در مکان مشابهی قرار داشتند، اما به ‌طور مستقل و مجزا عمل می‌کردند، می‌توانستند از این فیلتر عبور کنند.

سخن آخر

الگوریتم ونیز گوگل و جستجو محلی جزء چیزهایی است که باید به‌عنوان یک متخصص سئو یا صاحب کسب‌وکار درباره‌ی آن اطلاعات داشته باشید. این الگوریتم روی نتایج محلی تاثیر می‌گذارد و نقش مهمی در سئوی وب‌سایت دارد. در این مقاله درباره‌ی تغییرات رتبه‌بندی گوگل با الگوریتم ونیز و تاثیرات آن صحبت کردیم. اگر سوال دیگری دارید، در کامنت‌ها پاسخگوی شما هستیم.